Element kobiecego stroju ludowego. Szlajfy noszono przypięte do czepca, odświętnego nakrycia głowy mężatek. Zwykle czepiec noszono zapięty pod brodą lub swobodnie zwisał niezapięty. Dopinano do niego bogato zdobione szlajfy zwisające często do ziemi. Nakrycie głowy - a znim szlajfy - wyszły z użycia w pierwszej połowie XX wieku.
Prezentowana szlajfa jest wykonana z rypsu jedwabnego, w tonacji kremowej, haftowana ręcznie motywem czerwonych róż i bladoróżowych margaretek, na łodygach z zielonymi listkami, ułożone pojedyńczo pośrodku szlajfy nakładają się jedna na drugą. Pochodzi z Żor z początku XX w.
Sposób noszenia szlajf widać: na fotografii przedstawiającej mieszkankę Rybnika w odświętnym stroju oraz obrazie Antoniego Tomali "Rybniczanka".
