Prezentowane na wystawie dokonania:
to tylko nieliczne przykłady wkładu Polaków do rozwoju techniki w XIX i XX wieku.
Polski dorobek jest bez porównania obszerniejszy i można go znaleźć w każdej bez mała dziedzinie postępu technicznego. W hydrotechnice znaczące miejsce zajęły projekty elektrowni wodnych Gabriela Narutowicza, otwierające nowe perspektywy w tym zakresie; w technice filmowej. przy wprowadzaniu filmu barwnego, ważnych wynalazków dokonał Jan Szczepanik; w metaloznawstwie oczekuje przypomnienia i spopularyzowania wielki dorobek Jana Czochraiskiego: w technice wojskowej, a w szczególności w konstrukcjach broni motorowej znaleźć można wiele pionierskich rozwiązań Edwarda Habicha.
Wiele jest też polskich wynalazków, które w istocie zostały w mniejszym lub większym stopniu zapomniane, jak np. wynalazek rynien potrząsalnych do odstawy węgla, opatentowany w 1907 r. przez Romana Riegera, jako pierwsze urządzenie do mechanicznej odstawy urobku w światowym górnictwie, czy wynalazek odwracalnego peryskopu czołgowego Rudolfa Gundlacha, które to urządzenie, uznane przez fachowców za rewelację, znalazło szerokie zastosowanie przy budowie pojazdów bojowych w czasie II wojny światowej.
Wiele oryginalnych prac konstrukcyjnych i wynalazczych pomysłów wymaga wspomnianego już powtórnego odkrycia w toku badań historycznych. Te przypomnienia i badania to pewnego rodzaju obowiązek, aby wiedza o narodowej przeszłości była możliwie pełna.
