Świadectwa, fotografie, podręczniki, części szkolnego uniformu, zeszyty i przybory szkolne – to tylko część zgromadzonych przez Muzeum eksponatów związanych ze szkolnictwem. Najstarsze przedmioty pochodzą jeszcze z XIX w., najmłodsze są sprzed kilkunastu lat. Większość z nich związana jest z historią rybnickiego szkolnictwa, szczególny sentyment wzbudzają pamiątki po uczniach i nauczycielach przedwojennego Państwowego Gimnazjum w Rybniku (mieściło się w budynku obecnego I LO im. Powstańców Śląskich). Cennym źródłem informacji pozostaje "Księga wychowawcy dla roczników szkolnych 1930-37". Jej autorem był długoletni nauczyciel gimnazjum i działacz harcerski, Innocenty Libura.
Autor niezwykle skrupulatnie dokumentował życie szkolne swoich uczniów i klas, które uczył. Zyskujemy wiedzę o realizowanych w tamtym okresie programach nauczania i wycieczkach (m.in. do Huty „Silesia", Krakowa, Tatr, Katowic czy wycieczki rowerowe po okolicy tzw. „musztra na rowerach”, często realizowane w niedzielę), różnorodnych projektach (np. pogadanki, „ćwiczenia z estetycznego poruszania się na terenie szkoły”, budowa modela kajaka, akcja „zbiorowy dobry uczynek”, zbieranie szkła i papieru, składki na cele społeczne – m.in. na bezrobotnych). Wychowawca prowadził również notatki wychowawcze, i już wiemy kto był nieprzygotowany do lekcji, kto notorycznie przeszkadzał w zajęciach gimnastycznych, kto zapomniał tarczy szkolnej, kto uciekał z pogadanek, kto stale rozmawiał. Co więcej nauczyciel skrupulatnie charakteryzował każdego ucznia, opisując ich charakter i osobowość, co niewątpliwie miało mu ułatwić prace wychowawcze z młodzieżą. Jedni byli o prawych charakterach, systematyczni, pracowici, opanowani, ambitni, bystrzy, przedsiębiorczy; inni przebiegli, lekkomyślni, leniwi, flegmatyczni czy skłonni do gwałtowności. Wychowawca nie zakończył prowadzenia notatek wraz z ukończeniem przez swoich uczniów edukacji szkolnej, dalej śledził ich losy, dokumentując posady, odbyte studia, służbę wojskową.
